silmək

f.

1. Dəsmal və s. ilə qurulamaq. Əl-üzünü silmək. Bədəni silmək. – <Tahir> yaylıqla Alının yanaqlarını və alnını silib təmizlədi. M. Hüs.. Nərgiz hər tərəfdən üstünə yağan suallara cavab vermədən əvvəl qolu ilə gözünü sildi, başına yığılmış adamların üzünə baxdı. Ə. M.. // Əsgi və başqa bir şeylə silib çirkini və s. -ni təmizləmək. . . Uşağın əlindəki taqalaq çörəklərin hərdən biri düşürdü yerə, arvad qaldırıb, tozunu silib verirdi uşağa. C. M.. Tüfənglərimizi silib təmizlədikdən sonra əlüzümüzü yuyub otağa keçdik. M. Rz..

2. Pozmaq, üstündən xətt çəkmək, çıxarmaq. Siyahıdan silmək. Dəftərdən adını silmək. – Elə ki müəllimin adını sildilər, sədr dedi: – Adam verin, kandidat qoyaq. M. C..

3. məc. Unutmaq, xatirindən çıxartmaq. O ilin yay tətilini bitirərək şəhərə qayıdıb işlərimə başlayınca Ceyranı tamamilə xatirimdən sildim. S. H..